star

مالاوی

علیرغم این واقعیت که مالاوی در خشکی محصور است، اما اقتصاد صادرات کشاورزی تنومندی ایجاد کرده است. در مورد قهوه، تا حدودی موفقیت آن مرهون عدم دخالت دولت در صادرات می باشد و به این ترتیب امکان برقراری روابط مستقیم بین فروشندگان و خریداران وجود دارد. با این حال، برای مدت طولانی کیفیت دانه های آن مستفید توجه خاصی نبود.

سیستم درجه بندی آن بصورت پیش پا افتاده شامل درجه ۱ و درجه ۲ بود، اگرچه در سال های اخیر به سمت رتبه بندی آفریقایی یعنی به سبک AA سوق یافته است.

قهوه های مالاوی، طیف وسیعی از زیرگونه ها را پوشش می دهند. بخش عمده ای از آنها شامل انواع گیشا می باشد، که در آمریکای مرکزی بسیار شایان توجه است. با این حال، تعداد زیادی از واریته های کاتیمور نیز در سراسر این کشور به چشم می خورد و با اینکه مقاومت بالایی در برابر بیماری ها دارد اما از کیفیت بسیار پایین تری برخودار است.

دانه سبز مالاوی

تاریخچه

در سال ۱۸۷۸ جان بوکنان ، مبلغ اسکاتلندی، یک درختچه منفرد قهوه را از باغ گیاه شناسی سلطنتی ادینبورگ به مالاوی وارد کرد. در اواخر دهه ۱۸۰۰ قهوه به این کشور معرفی شد. این گیاه ابتدا در جنوب مالاوی، در منطقه Blantyre ریشه دوانید و تا سال ۱۹۰۰ میزان تولید سالانه قهوه ۱۰۰۰ تن (۱۱۰۰ تن) بود.
علیرغم شروع خوش یمن تولید قهوه، چندی بعد به دلیل ترکیبی از خاک های ضعیف، آفات و بیماری ها و رقابت با تولیدات صدرنشین و مقتدر برزیل سقوط کرد. در بیشتر نیمه اول قرن بیستم مالکیت کمی از مزارع بزرگ بر عهده آفریقا بود زیرا بسیاری از آنها تحت سلطه استعمارگران انگلیسی قرار داشت. با شروع جنبش تعاونی در سال ۱۹۴۶ تولید قهوه در دهه ۱۹۵۰ به طور چشمگیری افزایش یافت. در این بحبوحه موفقیت تعاونی های مذکور دور از انتظار نبود، اما در سال ۱۹۷۱ به دلیل دخالت های سیاسی همه آنها منحل شدند. اوج تولید قهوه در مالاوی در دهه ۱۹۹۰ به میزان ۷۰۰۰ تن (۷،۷۰۰ تن) بود و از آن زمان به حدود ۱۵۰۰ تن (۱۶۵۰ تن) در سال کاهش یافت.

local_cafe

مناطق رشد

قهوه های مالاوی به ندرت توسط منطقه کشت خود قابل شناسایی اند. این مناطق به عنوان نواحی مشخص شده برای کشت قهوه در نظر گرفته می شوند و نه به عنوان محدوده ای با ویژگی های متمایز که توسط شرایط اقلیمی محلی تعیین می گردند.

ناحیه چیتیپا

این منطقه به تولید جمعی از بهترین قهوه ها در مالاوی مشهور است. چیتیپا در نزدیکی رودخانه سونگو قرار دارد که مرز طبیعی بین مالاوی و تانزانیا در بخش شمالی است. این منطقه سرچشمه تعاونی بزرگ Misuku Hills است.

 

 

ارتفاع: ۱۷۰۰-۲۰۰۰ متر
برداشت: آوریل – سپتامبر
انواع: آگارو ، گیشا ، کاتیمور ، موندو نوو ، کاتورا

ناحیه رامفی

این منطقه در شمال کشور، نزدیک دریاچه مالاوی در ضلع شرقی پارک ملی نیکا واقع شده است. چندین منطقه با گروه های تولید کننده در این ناحیه وجود دارند، از جمله: Chakak ، Mphachi ، Salawe ، Junji و VunguVungu. تعاونی های Phoka Hills و Viphya North نیز در رامفی واقع شده اند.

 

ارتفاع: ۱،۲۰۰–۲،۵۰۰ متر
برداشت: آوریل – سپتامبر
انواع: آگارو ، گیشا ، کاتیمور ، موندو نوو ، کاتورا

ویفیای شمالی

این منطقه قسمتی از فلات ویفیای شمالی را در بر می گیرد که توسط دره رودخانه Lizunkhumi از ارتفاعات خلیج نخاتا جدا شده است.

 

 

ارتفاع: ۱،۲۰۰-۱،۵۰۰ متر
برداشت: آوریل – سپتامبر
انواع: آگارو ، گیشا ، کاتیمور ، موندو نوو ، کاتور

موزیمبای جنوب شرقی

این منطقه به نام شهر Mzimba نامگذاری شده است و چندین دره و رودخانه در آن وجود دارد.

 

 

ارتفاع: ۱،۲۰۰-۱،۷۰۰ متر
برداشت: آوریل – سپتامبر
انواع: آگارو ، گیشا ، کاتیمور ، موندو نوو ، کاتورا

ارتفاعات خلیج نکهاتا

این ناحیه درست در شرق پایتخت منطقه ای موزوزو قرار دارد.

 

 

ارتفاع: ۱۰۰۰-۲۰۰۰ متر
برداشت: آوریل – سپتامبر
انواع: آگارو ، گیشا ، کاتیمور ، موندو نوو ، کاتورا

کشت قهوه در مالاوی از اقتصاد صادراتی قوی برخوردار است و اکثر قهوه ها را می توان تا یک مزرعه منفرد ردیابی کرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست