مدتی بعد از انقلاب مائو مائو در اوایل سال ۱۹۵۰ در کنیا، قانونی به نام سینرتون (برگرفته از نام یکی از مقامات رسمی در سازمان کشاورزی) تصویب شد. این قانون در حوزه کشاورزی به منظور ایجاد دارایی های خانوادگی بود، که کشاورزی معیشتی را با تولید محصولات دارای ارزش تجاری سازی با هدف درآمد اضافی ترکیب می کرد. به توسط این قانون کلیه اختیارات صنعت قهوه کنیا از بریتانیا سلب شد و آن‌ را در اختیار کنیا قرار داد. تولیدات هلدینگ های کوچک به طور معنی داری تغییر کرد و درآمد کل از ۵٫۲ میلیون پوند در سال ۱۹۵۵ به ۱۴ میلیون پوند در سال ۱۹۶۴ افزایش یافت که تولید قهوه ۵۵ درصد از این افزایش را به خود اختصاص می داد.
این کشور در سال ۱۹۶۳ استقلال خود را به ‌دست آورد. بخش تحقیق و توسعه صنعت قهوه کنیا بسیار پویا و فعال است و قهوه های بسیار مرغوبی را پرورش می دهند. این قهوه های با کیفیت در شمار بهترین ‌ها در دنیا قرار دارند که به پشتوانه کشاورزانی آموزش دیده و باسواد به عرصه تولید رسیده اند. سیستم فروش کنیا باید به تولیدکنندگان متمرکز بر کیفیت با قیمت بهتری پاداش دهد و با اینکه که خریداران برای قهوه های ممتاز هزینه های بالایی را متحمل می شوند، فساد سازمان ‌یافته ی درون سیستم مانع از بازگشت این امتیاز به کشاورزان می گردد

منطقه مرکزی نیری محل آتشفشان خاموش کوه کنیا است. خاک های قرمز آتشفشانی آن بهترین قهوه را در کنیا تولید می کنند. اهمیت کشاورزی برای این منطقه بسیار پر رنگ است و قهوه یکی از محصولات اصلی آن به شمار می رود. بعلاوه تعاونی های تولیدکنندگان خرده نسبت به زمین های زراعی بزرگ رواج بیشتری دارند. در نیری درختان قهوه دو برداشت در سال دارند و دانه های برداشت اصلی از کیفیت بالاتری برخوردارند.

ارتفاع: ۱،۲۰۰–۲،۳۰۰ متر
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت ثانویه)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian

حدود ۱۰۰۰۰۰ کشاورز در منطقه مورنگا، در استان مرکزی، به تولید قهوه اشتغال دارند. مورنگا یکی از اولین مناطق داخلی بود که توسط مبلغین آباد شد، زیرا پرتغالی ها از سکنا گزیدن در اطراف ساحل جلوگیری می کردند. این خطه نیز از خاک آتشفشانی سود می برد و همچنین دارای مزارع کوچک بیشتری نسبت به املاک بزرگ است.

ارتفاع: ۱،۳۵۰-۱،۹۵۰ متر
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت ثانویه)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian

همسایه شرقی نیری است، خاک های این شهرستان نیز از نوع آتشفشانی می باشند. قهوه معمولا توسط مالکین کوچک کشت می گردد و کارگاه های شستشو محصول با کیفیت زیادی تولید می کنند که ارزش امتحان کردن را دارند.

ارتفاع: ۱،۳۰۰-۱،۹۰۰ متر
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت ثانویه)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian.

قهوه در دامنه کوه کنیا و در تپه های نیامبنه ، بیشتر توسط زارعان خرده پرورش می یابد. نام مرو به منطقه و مردمان اش اشاره دارد. در دهه ۱۹۳۰، این افراد جزو اولین کنیایی هایی بودند که دست به تولید قهوه زدند، که در نتیجه اعلامیه سفید دوونشای ر در سال ۱۹۲۳ با تاکید بر اهمیت منافع آفریقا در این کشور بود.

ارتفاع: ۱،۳۰۰-۱،۹۵۰ متر
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت ثانویه)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian ، K7

در نزدیکی کوه کنیا واقع شده است، این ناحیه از نام شهر امبو نامگذاری گشته است. تقریبا هفتاد درصد از جعیت اش را كشاورزان كوچك تشکیل می دهند و محبوب ترین محصولات فروشی آن چای و قهوه می باشند. میزان تولیدات این سرزمین نسبتا کم است و کمابیش تمام قهوه آن توسط کشتزارهای کوچک تهیه می شود.

ارتفاع: ۱،۳۰۰–۱،۹۰۰ متر
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت ثانویه)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian ، K7

تولیدات این خطه مرکزی تحت سلطه املاک بزرگ قرار دارد. با این حال، گسترش شهرنشینی باعث کاهش تعداد زمین های کشاورزی شده است زیرا فروش آنها برای ساخت و ساز سودآورتر است. قهوه های کیامبو اغلب به خاطر مناطق داخل آن مانند Thika ، Ruiru و Limuru نامگذاری شده اند. بسیاری از زمین های زراعی کیامبو متعلق به شرکت های چند ملیتی است. به این معنی که شیوه های کشاورزی اغلب با جایگذاری تولید بیشتر به جای کیفیت، مکانیزه شده اند. تعداد قابل توجهی از مزارع کوچک در این منطقه نیز وجود دارد.

ارتفاع: ۱،۵۰۰–۲،۲۰۰ متر (۴،۹۰۰–۷،۲۰۰ فوت)
برداشت: اکتبر تا دسامبر (محصول اصلی) ، ژوئن تا آگوست (برداشت دوم)
انواع: SL-28 ، SL-34 ، Ruiru 11 ، Batian